Ons verhaal over de familie Leignes begint in een zeer uniek deel van Frankrijk, in de regio Midi-Pyrénées in Zuid-Frankrijk, waartoe ook een deel van de historische provincie Languedoc behoort. In de vroege middeleeuwen bestond de Languedoc uit een groep min of meer onafhankelijke staten die een groot deel van het zuiden van wat we nu kennen als Frankrijk besloegen. De regio had een eigen taal, het Occitaans, en het woord Languedoc is afgeleid van langue d'oc – een taal waarin het woord voor "ja" "oc" was. Met zijn eigen heersers, zoals de graven van Toulouse, was het een belangrijk handelsknooppunt; het land van de troubadours, waar geleerdheid wijdverbreid was, waar minderheden werden getolereerd en nieuwe ideeën werden verwelkomd. De troubadourspoëzie van Langue d'oc bloeide van de 10e tot de 12e eeuw. In dezelfde periode genoot de Katharen – of Albigenzen – een religieuze sekte, een brede aanhang in de regio. In 1209 riep paus Innocentius III echter een kruistocht uit tegen de sekte en werd Languedoc vervolgens binnengevallen door Noord-Franse troepen. Halverwege de 13e eeuw was Languedoc geannexeerd door de Franse kroon.
Sorèze is een klein dorpje tussen Toulouse, Albi en Carcassonne, in het zuiden van het departement Tarn, en ligt aan een van de laatste uitlopers van de Montagne Noire [Zwarte Bergen], op weg naar Arles - een van de belangrijkste pelgrimsroutes naar Santiago de Compostela. Veel van de omliggende dorpen staan vermeld in "Les Plus Beaux Villages de France".
Sorèze
Sorèze, gesticht in 754 als de abdij Sainte Marie de la Sagne, kon niet ontsnappen aan de verwoestingen van de godsdienstoorlogen tussen katholieken en de protestanten, wat ertoe leidde dat de abdij in 1572 een keer platbrandde door volgelingen van Johannes Calvijn. Na het Edict van Nantes bood het dorp echter een veilige omgeving voor vele bekwame protestantse ambachtslieden die zich er aan het begin van de 17e eeuw met hun gezinnen vestigden.
Abdij Sainte Marie de la Sagne, Sorèze
Onder hen bevond zich de familie Leignes, die in een aanzienlijk stadshuis woonde aan La rue de Puyvert – voorheen bekend als de "rue de tenturiers", oftewel de Straat van de Verfmakers – in Sorèze. Dit huis, gebouwd in het begin van de 17e eeuw, staat er nog steeds en staat bekend als Maison Leignes en is een lokale toeristische attractie.
Maison Leignes
Rue Puyvert
We kunnen ervan uitgaan dat de familie zich bezighield met de productie van textielverf, waaronder de beroemde pastelblauwe kleurstof uit de bladeren van de legendarische pastelplant, waarnaar de plant is vernoemd, en die tijdens de Renaissance naar heel Europa werd geëxporteerd. De massale export van deze blauwe pasta zorgde voor een economische bloei in de regio en creëerde de legende van "Pays de Cocagne", oftewel "Land van Overvloed".
Maar – net als veel andere Franse protestanten uit die tijd – koos de familie Leignes ervoor om de welvaart van de regio op te geven en naar het buitenland te vluchten na de herroeping van het Edict van Nantes in oktober 1685 door Lodewijk XIV om vervolging door de Franse kerk en staat te ontlopen. Hoewel emigratie door de Franse staat illegaal werd verklaard, vluchtten rond het begin van de 18e eeuw maar liefst 200.000 hugenoten naar landen als Zwitserland, Duitsland, Nederland en Engeland – en zelfs naar Amerika en Zuid-Afrika, waar ze hun religie konden belijden zonder angst voor vervolging.
Het zou ons dan ook niet moeten verbazen dat er in het begin van de 18e eeuw gegevens bestaan over huwelijken en geboorten van leden van de familie Leignes in Hugenotenkerken in Londen, Engeland, of dat er familiegegevens bestaan van een protestantse familie Leignes die rond dezelfde periode in Hordaland, Noorwegen, woonde, of dat ten minste één lid van deze familie – Pierre Leignes – rond het einde van de 17e eeuw opdook in de stad Groningen in de noordelijke Nederlanden.